مقدمه و هدف پژوهش: احساس شادی به عنوان یک پدیده روانشناختی و اجتماعی، تحت تأثیر تجربه های مستقیم و غیرمستقیم افراد از شرایط محیط است که انسان ها برای دستیابی به زندگی سالم و تداوم اجتماعی نیازمند آن می باشند. هدف پژوهش برمبنای مدل معنایی محیطی با هدف تبیین نقش مؤلفه-های کالبدی-عملکردی و معنایی شادزیستی در تحقق پویایی ذهنی ساکنین در فضاهای مسکونی می باشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع تحلیل محتوای کمی و گردآوری اطلاعات به شیوه استنادی-کتابخانه ای به همراه پیمایش میدانی و مصاحبه است. قلمرو پژوهش نظریه های مطرح در رابطه با شادزیستی از سال 2020-1996 میلادی است. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که بر اساس نظرات متخصصین گذشته تا امروز، شادزیستی؛ به کمک عواملی همچون، عناصر عینی، رفتاری و ذهنی مختص هر مکان حاصل می شود و برای رسیدن به شادزیستی، مؤلفه ی کالبدی (عینی) 80/55%، مؤلفه ی معنایی (ذهنی) 97/22% و مؤلفه ی رفتاری (عملکردی) 23/21% اهمیت توجه دارند. ولی طبق پیمایش میدانی و مصاحبه با متخصصین حاضر؛ مؤلفه های کالبدی به میزان 87/53% مؤلفه های معنایی 60/26% و مؤلفه های رفتاری 53/19% در شادزیستی مؤثر هستند و این دو دیدگاه دارای 95% انطباق می باشند. نتیجه گیری: لذا طبق نظر متخصصین پیشین و حاضر، بطور متوسط، میانگین درصد تأثیر عوامل؛ عینی 82/54%، ذهنی80/24% و رفتاری 38/20% به طور مؤثر از مقولات تشکیل دهنده عوامل شادزیستی در تحقق هوشیاری ذهنی ساکنین در فضاهای مسکونی می باشند.